نيازي نيست براي هر كلمه اي معادل تركي بيابيم !

زبان تركي، فارسي و عربي در طي سال هاي گذشته به دليل عوامل جغرافيايي، ديني، سياسي، فرهنگي و حكومتي پيوسته

با يكديگر در تعامل بوده اند. طي حكومت 1000ساله ي تركان بعد از اسلام بر ايران كه از آن جمله مي توان به

حكومتهاي قاراخانيان، غزنويان، سلجوقيان، اتابكان، خوارزمشاهيان، ايلخانان، آغ قويونلوها و قارا قويونلوها، صفويان،

افشاريان و قاجاريه اشاره كرد، زبان تركي به عنوان زبان رسمي سلاطين و حاكمان ولايات و ايالات كشوري و جمعيت

كثيري از مردم ايران، شناخته مي شد و بعد از گسترش اسلام نيز، زبان عربي تاثير فراوان بر ادبيات منطقه داشت. پس

وجود كلمات دخيل در اين زبان ها طبيعي است. در اينجا فقط اشاره كوتاهي بر برخي از كلمات تركي دخيل بر زبان

فارسي داريم.

براي مثال كلمه (الگو) : فعل اوله مك به معني بريدن و طرح برداشتن است. اولگو در واقع وسيله اي براي اندازه گرفتن

مقياس، نمونه بكار برده مي شود. با در نظر گرفتن تغيير آوايي (گ) به (چ) اؤلچو به معناي اندازه گيري و معيار استفاده

ميشود.با مثال ديگر كلمه (آذوقه) : آزوغا كه شكل قديمي آن (آزوق) است در معناي مسير و راه و سفر است پس احتمالا

آزوغا در اصل توشه و احتياجات مورد نياز براي سفر و راه بوده است.

يا كلمه استاد (اوستاد) : اوس به معني هوش و نبوغ و استعداد بالا است و بعضا با تغيير آوايي (س) به (ز) به صورت (اوز)

هم بكار ميرود مثل اوزمان (متخصص).

در برخي موارد تشخيص ريشه كلمه (فعل) براحتي امكان پذير است مثال: الك – آچار – اتو - ....

برخي كلمات نيز كلمه ي اصيل تركي قديمي است مثال: خان – خانم – آماج – آلاچيق و .....

و در برخي موارد نيز كلمات شكل تغيير يافته كلمات تركي است مثال : قبراق – غنچه – يقه - ....